Në galaktikën tonë mund të jetë një planet i ngjashëm me Tokën për çdo pesë yje të ngjashëm me Diellin, sipas vlerësimeve të reja nga astronomët e Universitetit British Columbia që përdorën të dhëna nga misioni Kepler i NASA-s.
Për t'u konsideruar si i ngjashëm me Tokën, një planet duhet të jetë shkëmbor, të ketë afërsisht përmasat e Tokës dhe të rrotullohet rreth një ylli të ngjashëm me Diellin (lloji G). Ai gjithashtu duhet të orbitojë në zonat e banueshme të yllit të tij, pra në atë distancë nga ylli që planeti shkëmbor të mund të strehojë ujë të lëngshëm dhe potencialisht jetë në sipërfaqen e tij.
"Llogaritjet e mia vendosin një kufi të sipërm prej 0.18 planetë të ngjashëm me tokën për një yll të tipit G", thotë studiuesja e Universitetit British Columbia, Michelle Kunimoto, bashkëautore e studimit të ri të publikuar në "Astronomical Journal". "Vlerësimi sesa e zakonshme është që lloje të ndryshme planetësh të sillen rreth yjeve të ndryshëm mund të na sigurojë limite të rëndësishme sa i takon formimit të planetëve dhe në teoritë e evolucionit si dhe të ndihmojë në optimizimin e misioneve të ardhshme dedikuar gjetjes së eksoplanetëve."
Sipas astronomit të Universitetit British Columbia, Jaymie Matthews: "Rruga e Qumështit ka rreth 400 miliardë yje, me shtatë përqind të tyre që janë të tipit G (pra, të ngjashëm me Diellin). Kjo do të thotë se më pak se gjashtë miliardë yje mund të kenë planetë të ngjashëm me Tokën në Galaktikën tonë."
Vlerësimet e mëparshme të shpeshtësisë së planetëve të ngjashëm me Tokën variojnë nga afro 0,02 planete potencialisht të banueshëm për një yll të ngjashëm me Diellin, në më shumë se një për një yll të ngjashëm me Diellin.
Në mënyrë tipike, planetët si Toka ka më shumë të ngjarë të humbasin gjatë kërkimit të planetit sesa llojet e tjera, kjo pasi ato janë aq të vogla dhe orbitojnë shumë larg nga yjet e tyre. Kjo do të thotë që një katalog planetësh përfaqëson vetëm një nënshtresë të vogël të planetëve që janë në të vërtetë në orbitë rreth yjeve të kërkuara. Kunimoto përdori një teknikë të njohur si "modelim përpara" për të kapërcyer këto sfida.
"Unë fillova duke simuluar popullsinë e plotë të eksoplaneteve rreth yjeve që Kepler kontrolloi," shpjegoi ajo. "Unë shënova secilin planet si" të dedektuar" ose si " të humbur" në varësi të faktit sesa gjasa kishte që algoritmi im i kërkimit të planetëve do të mund t'i kishte gjetur. Atëherë, unë i krahasova planetët e zbuluar me katalogun tim aktual të planetëve. Nëse simulimi prodhonte një përkim të afërt, atëherë popullsia fillestare ka të ngjarë të jetë një përfaqësim i mirë i popullatës aktuale të planetëve që rrotullohen rreth atyre yjeve".
Hulumtimi i Kunimoto gjithashtu hodhi më shumë dritë në një nga pyetjet më të shquara në shkencën e exoplaneteve sot: "hendeku i rrezes" i planetëve. "Hendeku i rrezes" tregon se është e pazakontë që planetët me periudha orbitale më pak se 100 ditë të kenë një madhësi midis 1.5 dhe dy herë më shumë se Toka. Ajo zbuloi se "hendeku i rrezes" ekziston në një rang shumë më të ngushtë të periudhave orbitale sesa mendohej më parë. Rezultatet e saj vëzhguese mund të ofrojnë limite në modelet e evolucionit të planeteve që shpjegojnë karakteristikat e "hendekut të rrezes".
Më parë, Kunimoto kontrolloi të dhënat arkivore nga 200,000 yje të misionit Kepler të NASA-s. Ajo zbuloi 17 planetë të rinj jashtë Sistemit Diellor, ose ekzoplanetë, përveç rikuperimit të mijëra planetëve të njohur tashmë.
Burimi:
Artikulli është publikuar në Universitetin e British Columbia https://science.ubc.ca/news/many-six-billion-earth-planets-our-galaxy-according-new-estimates
Fotoja: Credit, © Skórzewiak / stock.adobe.com
No comments:
Post a Comment